مطمئنا شما هم ، افرادی را می شناسید که اشتهار به دلالی انتخاباتی دارند ولی مطمئن باشید برخی کاندیداها، بهتر از من و شما این افراد را شناسایی کرده و به زعم خود ، از آنان استفاده می کنند!

ممکن است  به نظر برسد پرداختن به این موضوع ، غیر ضروری باشد اما به لحاظ اهمیت این پدیده بسیار ناپسند و نقش بسیار مهم آن در رقم خوردن سرنوشت انواع انتخاباتی که در سطح جامعه برگزار می شود، لازم است که در این خصوص مطالبی عرض کنم:

ماجرا بسیار ساده است. افرادی شناخته شده که بر اساس زدو بند هایی خاص و در برهه ای از زمان، گاه در اثرعملکردهای مثبت هدف دار و ای بسا در اثر اتفاقاتی نه چندان مبارک، اشتهار خاصی یافته و در بین عوام، جایگاهی برای خود دست و پا کرده اندیا بهتر است عرض کنم جایگاهی برایشان دست و پا شده است و جالب است بدانید همه این افراد به نوعی شباهت عجیبی به هم دارند ، طوریکه بعضا به نظر می رسد همه این آدم های فارغ التحصیل یک مکتب و یک دانشگاه هستند که البته ، هستند!

ساختار اجتماعی ایران و بافت مذهبی آن ایجاب می کند ، مساجد و محلات و تشکل های مردمی که معمولا مرکز رقم خوردن ارتباطات خاص مذهبی و سنتی و قبیله ای هستند همیشه کانون توجه طراحان سناریوی قدرت باشند.

در سالهایی نه چندان دور و دقیقا همزمان با اینکه تفکرات اصلاح طلبانه جایگاه اجتماعی خود را از دست دادند طراحان سازمان های رای و آنان که به همه مباحث با دید نهادسازی و شبکه سازی می نگرند در فاز اول این سناریو به دنبال سرشاخه های موجود در مساجد و محلات و تشکل های مردمی افتاده و با حرکتی بسیار هوشمندانه به تقویت عناصر موثر موجود پرداخته و از طرفی باشناسایی افرادی با خصوصیات ویژه ، مقدمات ورود این افراد را در ترکیب مدیریتی این نهادهای مردمی بخصوص در مناطقی با جمعیت بالا که طبیعتا چگالی رای آن مناطق نیز به دلیل تراکم جمعیتی و ساختار قبیله ای بیشتر است،  فراهم آوردند!

فاز دوم این سناریو چنین کلید می خورد که با تزریق افراد در ترکیب هیات امنای مساجد و راس این نهادهای مردمی با این توجیه که توسعه مناطق شهری نیازمند ورود افرادی با انرژی بالا و پیگیر و جوان درکنار ریش سفیدان محل است و سپس حمایت مالی از آنان برای انجام اقداماتی خاص و ای بسا شگرف در چنین مناطقی مانند بازسازی مساجد ، تزئین و چراغانی در سطح وسیع و در مناسبت های مختلف و طراحی برخی اقدامات اجتماعی مثبت ، در حجمی باور نکردنی برای اثبات اینکه نیروهای جدید دارای ایده ها و توانمندی های خاص هستند، نقش اساسی ایفا کردند!

فاز سوم این سناریو مشروعیت سازی و معرفی چهره هایی موجه  ازا ین گروه برای افکار عمومی بود تا در میان عوام و قشر سنتی مذهبی این آمادگی ذهنی ایجاد شود که نظر و تشخیص این افراد عین صواب است و به عبارتی تبعیت از این چهره ها به نفع پیشرفت و توسعهمجموعه ها ی تحت کنترل آنان است.

ممکن است به زعم برخی از خوانندگان محترم این مطلب به این غلظتی هم که بنده عرض می کنم نمی تواند باشد، در حالیکه بنده نمونه های متعددی (به نام) می توانم معرفی کنم که بدون شک دررقم خوردن سرنوشت انواع انتخابات نقش موثری داشته اند و اتفاقا براساس سناریویی که عرض می کنم بزرگ شده اند!

ماجرا وقتی جالب تر می شود که بدانید این افراد دقیقا به سبک نعل بند های کربلا عمل می کنند؛ یعنی قبل از ظهر برای اسب های لشکر عمر سعد و بعد از ظهر برای اسب های لشکر امام حسین(ع) نعل می زنند و برایشان مهم نیست کدام طرف ، طرف حق است بلکه نعل می زنند تا پول بگیرند!!!

عبارت مصطلح این گروه اینست که ما مرده شور هستیم و برایمان مهم نیست جنازه ، جنازه چه کسی باشد ؛ مهم اینست که از این سفره گسترده سهم ما چقدر باشد!

همین دیروز بود که شنیدم فلان آقا از فلان کاندیدا برای قبول مسئولیت ستاد تبلیغاتی فلان منطقه، (بوق) تومان تمنا داشته و ظاهرا به توافق نرسیده اند.

هرچه هست خواستم بدانیم که هر کسی به سبک خود و بر اساس شاکله شخصیتی خود به مقوله های مختلف پیرامون خود نگاه می کند و بر اساس منطقی که از آن تربیت و نوع دیدگاه بر می خیزد ، عمل می کند.

نماینده مجلس، فارغ از اینکه از کدام شهر انتخاب شده باشد نماینده 76 میلیون نفر جمعیت است و اگر قرار است افرادی وارد مجلس شوند باید توان فکری ، عملی ، تصمیم سازی ، نظارت بر مبنای 76 میلیون نفر را داشته باشند.

افرادی که افق دید آنها فقط منحصر به یک شهر است و نهایت دیدگاه آنها از نمایندگی مجلس اینست که با زدو بندهای سیاسی و خرج آلاف و الوف، نماینده مجلس شوند تا مثلا فلان دوست خود را مدیر کل ، یا فلان فامیل خود را فرماندار نموده و مجلس و نمایندگی مجلس را به عنوان یک شغل با هزار مزیت می دانند خائن به خود و مردم و کشور هستند و رای دادن به چنین افرادی خیانتی مضاعف است.

امام خمینی رحمت الله همه آن چیزی  را که باید در مورد یک نماینده مجلس گفته می شد در یک جمله تمام کرده اند و آن اینکه : « مجلس عصاره ملت است »  ولابد معنای عصاره را همه مان می دانیم ؛از هر چیزی عصاره همان به دست می آید.

ممکن نیست شما برای تهیه آب لیمو ، انار تهیه کنید و ممکن نیست شما در آبمیوه گیر هویج بریزید و انتظار آب سیب داشته باشید!!

نگذاریم کسانی وارد مجلس شوند که بعدا خجالت بکشیم و بگوییم این آدم نمی تواند عصاره این ملت بزرگوار شود.

یا واقعا نمایندن یا نمایندگاه شهر شما عصاره فضایل شهرتان هستند؟

اگر هستند خوشا به حالتان

اما اگر نیستند...